Marathi Stories- शब्दमित्र वरुण

  A click by : Sushil Ladkat अनयला स्वतःचाच कॅमेरा दिसला. त्याकडे बघत तो स्वतःशीच म्हणाला, "काय काय आणि किती किती टिपतो हा.  आयुष्याच्या आठवणी सगळ्या एका पेटीत किंवा कुपीत. छोटी पेटी, आठवणींची कुपी असं म्हटलं की फार काहीतरी interesting असेल असं वाटतं. पेटी असतेच मुळी interesting आठवणींची. त्यामुळे आता आठवण, आठवणीतल्या पेटीतले photos interesting असणारच.  कधीतरी उघडायची त्या पेटीतली पानं. आता पेटीला कुठे पान असतं का? पण Photo Album ला असतं की. तसं या आभासी पेटीला पण पान असतंच. १ फोटो, १ पान." असं म्हणत अनयने आभासी पेटीची अर्थात जुने सगळे photos store केलेल्या phone मधल्या folder ची पानं हळूहळू उलगडायला सुरूवात केली. सुरू झाली digitial आठवणींची सफर. अनय पुन्हा विचारात गेला. केवढ्या आठवणी, केवढे लोक, कोणी आपले, कोणी नवखे, कोणी ओळखीचे, कोणी अनोळखी... सारं काही यात टिपलं जातं. आपण पाहत राहायचं. आठवत राहायचं. रमत राहायचं. कधी हसायचं, कधी नॉस्टॅल्जिक व्हायचं. कधी कोणीतरी आठवणीतला/ आठवणीतली पुन्हा कधीच न भेटलेली ती व्यक्ती दिसते. हे म्हणत असतानाच एकदम अनयच्या डोळ्यासमोर ती flas...

  A click by : Varun Bhagwat धबाबा कोसळणारा पाऊस. त्याला काळ्या ढगाने अजूनच लावली फूस. शांत उभी ठाकलेली वृक्षवल्ली. पावसात नाचणारी पोरं होती वल्ली. कसा कोणास ठाऊक, कोकीळ पाऊसगाणं लागला गाऊ, कोकिळेच्या प्रेमात बुडत तिच्या जवळ लागला जाऊ. चिमणा चिमणी बसले घरट्यात जसा येऊ लागला पाऊ, घरट्यामध्ये न रमणारा, उघडा पडला आळशी काऊ. मन उधाणलं. इतका पाऊस की मन बघता बघता तिच्यात केव्हाच बुडालं. ती दूर, मनी हुरहूर. पाऊसच जणू जुळवत होता आमचे चिंब सूर. मनातूनच रेखाटू लागलो तिच्या चेहऱ्यावरचा नूर. धरती वरुणमय हवी होती तिची सय मी निघालो, पावसात पोहोचलो. कोसळत होत्या संततधारा संगे होता सोसाट्याचा वारा. मन चिंब, चिंब, चिंब तळ्यातल्या पाण्यात तिचंच प्रतिबिंब. आठवायचं तरी किती? आठवणीत रमायचं तरी किती? चार्लीसारखं पावसात रडून झालं. थेंबांनी अश्रूंना पुसून टाकलं. मला वाटलं भेटेल ती तिला वाटलं भेटेन मी. पण दोघांना एकाएकी पाऊस भेटला. प्रेम आणि आठवांचा निरोप देऊन गेला. ती माझ्यात गुंतलेली, मी तिच्यात रमलेला. पावसाची धार ओसरत आलेली, मी प्रेमात आकंठ बुडालेला. पावसाचे थेंब झेलत खिडकीपाशी थांबलो. निसर्गाच्या लयीत ...

  A click by: Sushil Ladkat केतन सवयीप्रमाणे व्यायामाला एका club मध्ये जायचा. Routine ठरलं होतं. जिथे तो व्यायामाला जायचा तो एक sports club च होता. त्यामुळे club च्या member व्यतिरिक्त इतर कोणाला प्रवेश नसे. आज अचानकच केतनला आतमध्ये असणाऱ्या security guard ने अडवलं. केतन member होता, पण तरी त्याला अडवलं होतं. केतनला या गोष्टीची चीड आली. नुसतं अडवण्याची नव्हे तर अडवण्याच्या पद्धतीची. Guard ने चुटकी आणि टाळी वाजवत हाताचा इशारा केला आणि म्हणाला, "कुठं चालला रे?" केतन तरीही चालत राहिला. Guard चिडला. तो वयस्कर होता तरीही केतन दुर्लक्ष करतोय हे पाहून अजून मोठ्या आवाजात मोठ्या कष्टाने थोडं जवळ येऊन म्हणाला, "विचारलेलं कळत नाही का?" केतन थांबला. झटकन म्हणून गेला, "का थांबू? इथे रोज येतो मी." "पण मी इथं नवीन आहे." "मी जुना आहे." "तुझ्या गळ्यात club चं card नाही." केतन अरेरावी करत म्हणाला, "तुम्ही आज आलाय." यावर guard चा आवाज अजून चढला आणि म्हणाला, "ए पोरा, मी काम करतोय. तू नाही मला शिकवायचं." "Card माझ्य...