Skip to main content

काय बदललं? फक्त कॅलेंडर?


A click by: Sushil Ladkat


काय बदललं? फक्त कॅलेंडर!


रोजचा सूर्य तसाच उगवला आहे.

सुर्यास्तसुद्धा तसाच,

सकाळ तशीच आहे.

काय बदललं? फक्त कॅलेंडर!


गरमागरम चहानेच दिवसाची सुरूवात होत होती,

आजही तशीच होते आहे.

काहींचा आळसाने दिवस सुरू व्हायचा,

काहींचा उत्साहाने.

आजही तेच घडतंय.

मग काय बदललं? केवळ कॅलेंडर!


वर्तमानपत्रात काल बातम्याच आल्या होत्या,

आजही बातम्याच आल्या आहेत.

केवळ वर्तमानपत्रावरील तारीख बदलली, वर्ष बदललं.

काल ३१ तारीख होती, आज १.

दर महिन्यात असतं हे,

मग बदललं काय? फक्त कॅलेंडर!


आजूबाजूला असणारी माणसं तीच आहेत,

रोजची कामं तीच असणार आहेत.

काय बदललं? फक्त कॅलेंडर!


दिवस २४ तासांचाच राहिलाय,

कामाची वेळही तीच राहिलीय.

काय बदललं? फक्त कॅलेंडर!

.

.

कष्ट तितकेच आहेत,

त्यात काही बदल नाही.

रोजची काम तीच आहेत,

रुटीन तसंच आहे.

बदललं काय, केवळ कॅलेंडर!

.

.

सगळं खरंय, पण माणसाला काही ना काही बदल घडलाय किंवा घडेल (चांगला) हे वाटण्याची संधी आहे हे बदलणारं कॅलेंडर!

सूर्य तोच असला तरी उत्साह नवा आहे असं सांगतं हे कॅलेंडर!


कॅलेंडर फक्त बदलत नाही, जुनं जे नको आहे ते विसरुन पुढे जायला शिकवतं.


जे चांगलं घडून गेलं आहे त्याची आठवण आणि जाण ठेवायला लावतं.


माणसं,

ऑफिस,

व्यवसाय,

उद्योग,

उपक्रम,

काम

असं सगळं तेच आहे हे मान्य, पण नवं कॅलेंडर या सगळ्याकडे नव्या दृष्टिकोनातून पाहायला लावेल कदाचित!


हे कॅलेंडर नवी दिशा आणि नवा उत्साह देईल अशी आशा बाळगणारे आपण सामान्य जन. ही आशाच आपल्यातलं बळ टिकवते आणि वाढवते.


कॅलेंडर बदललं, बदलतं. हे होतच राहील.


पण अनेक गोष्टी शिकवतं आणि सुचवतं हे बदलणारं कॅलेंडर. ते कॅलेंडर सुचवत असलेल्या गोष्टी घ्यायच्या की नाही हे आपण ठरवायचं.

.

.

एका वर्षातून दुसऱ्या वर्षात आपण यशस्वीपणे पोहोचलो याची जाणीव करून देतं हे बदललेलं कॅलेंडर.


कधी वाटतं की कुठे काय ग्रेट केलं आपण सरत्या वर्षात? मग मनाला पटवतं हे नवं कॅलेंडर की अरे, तू मागच्या वर्षात सर्वाईव्ह झाला हे ही एक प्रकारचं यशच आहे.


नव्या वर्षाचं नवं स्वरूप बघायला लावतं हे बदललेलं कॅलेंडर.


नवे प्लॅन्स, संकल्प करायला प्रवृत्त करतं हे बदलणारं कॅलेंडर. (अमलात नाही आले तरी किमान डोक्याला चालना तरी द्यायला लावतं.)


नव्याने नवा विचार डोक्यात आणतं हे बदलू पाहणारं कॅलेंडर.

आपल्याला वाटतं आपणही कदाचित बदलू या कॅलेंडरसह, चांगल्या अर्थाने, ठरवलं तर!

.

.

कॅलेंडर बदलतं, एकदम बदलत नाही. त्यासाठी ३६५ दिवस लागतात. तेव्हा कुठे एकाने त्याची प्रगती होते. म्हणजेच तेव्हा कुठे २०२१ साल बदलून २०२२ होतं. हा दिसताना एवढासा बदल खरोखरी अमलात यायला कितीतरी वेळ जावा लागतो. म्हणूनच हे कॅलेंडर संयम शिकवून जातं. हे कॅलेंडर पुढे जाण्याचं बळ देऊन जातं.


हो, बदललं कॅलेंडर, पण फक्त बदललं नाही, पुढे गेलं आणि शिकवून गेलं की मी ही पुढे जाऊ शकतो, कणाकणाने!


- वरुण भागवत


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Routine चा आदर!

“कधी कधी वाटतं की खूप लिहावं, पण वेळ होतोच असं नाही.” “वेळ मिळाला की काय करतोस?” “वेळ मिळतो. I mean, कधी वेळ असतो, तर मग लिहायचा mood असतोच असं नाही.” “कधीतरीच काहीतरी करावंसं वाटणं हा मनुष्याचा अगदी सहज स्वभाव आहे. पण तीच गोष्ट रोज ठरवून करणं किंवा ठराविक कालावधीने पुनःपुन्हा करणं हे खरं कसब.”  “तीच गोष्ट repeat करण्यात काय आलंय कसब? रोज करणं हे तर routine झालं. Routine काय अवघड असतं का?” “नाही. Routine हे अवघड नाही तर routine ही गोष्ट खरोखरच boring आहे.” “हं, तेच.” “तेच नाही, फरक आहे.” “म्हणजे?” “Routine अवघड नाही पण boring आहे. पण ते असं आहे म्हणूनच routine हे long term साठी उत्तम result देणारं आहे.”  “कसं?” “कसंय, कित्येक माणसांना results तर हवे असतात आणि त्यातल्या बहुतेकांना results ची प्रचंड घाई असते. मग हवे तसे results मिळत नाहीत, ते खट्टू होतात आणि प्रयत्न म्हणजेच routine सोडून देतात. इथेच सगळी गंमत आहे. फार प्रयत्न न करता results न मिळणं हा प्रयत्नांचा आळस आहे. बघ, MS Dhoni ला कधी interview मध्ये बोलताना पाहिलं असेल तर तो अनेकदा म्हणतो की process वर focus करा. Result ...

अबोल ती... अबोल तो...

  माणसाचं भावविश्व समजून घेण्याचा विचार केला की लक्षात येतं की किती गोष्टी त्यात दडल्या आहेत. कोणीतरी एकटं, त्याहूनही अधिक अचूक सांगायचं तर एकाकी दिसलं की मनी प्रश्न येतो आणि तो विचारावा देखील वाटतो, "काय रे / काय गं? सगळं ठीक ना?" अशीच एक सखी त्याला भेटली. त्याने तिला विचारलं, "ठीक आहेस ना गं?" ती व्यक्ती उत्तरली, "हां... अं... हो..." या उत्तरावरुन त्याला अंदाज आला की काहीतरी बिनसलंय. मग त्याने जाणून घेण्याचा यत्न केला. तेव्हा ती काहीच बोलली नाही. मग तो विषय बाजूला पडला. पण थोड्याच वेळाने ती स्वतःच म्हणाली, "हो, काहीतरी आहे असं, ज्यामुळे मी ठीक नाहीये." त्याने हलकेच विचारलं, "सांगशील?" "नाही नको. उगाच सगळा mood spoil होऊन जाईल. त्यापेक्षा मी लिहिलेल्या कविता ऐकवते. ऐकशील?" "ऐकव." गंमत अशी की तो ही लिहायचा. थोडं तिचं, थोडं त्याचं असं करत दोघे एकमेकांना गूज सांगत होते. दोघे कल्पनेची नाव वल्हवत अज्ञात किनाऱ्यावर जाऊ लागले. काही क्षण शांत गेले. शांतता. न बोलताही बरंच बोलता येईल असा किनारा त्यांना सापडला. तिथे दोघे पोहोच...

चंद्र आणि ते दोघे!

  "आता तर लक्ख उजाडलंय. तरी आज थोडा जास्तच वेळ आहे बघ तो आभाळात." "कोण गं?" "आपला चंद्र!" "असं कसं गं?" "कधी कधी राहतो तो असा जास्त वेळ. निसर्गाचं काय सांगावं?" "किंवा कधी कधी त्याला निघून जावं वाटत नसेल. तिच्यासवे थांबून राहावं असं वाटत असेल!" "ती?" "त्याची सखी!" "चंद्राची सखी?" "हो. नसू शकते?" "असेल." "आहेच. चंद्राला साक्ष ठेवून इतकं काय काय romantic बोललं जातं, लिहिलं जातं. चंद्र नसणार का मग romantic?" "हां." "हां काय? खरंच! मग थांबत असेल तो त्याच्या सखीची वाट पाहत. थांबावं वाटत असेल त्याला. आज तसाच दिवस आहे. म्हणून तो अजूनही आभाळात दिसतोय." "हो ना.. वाटत असेल थांबावं." "रमत असेल तो तिच्या आठवणीत. झुरत असेल भेटीसाठी. आणि खूप दिवसांनी भेट झाली की मग तिच्यासोबत थांबून राहत असेल. नाही का?" "हो रे. यात गंमत आहे खरी. मग ती सोडतच नसेल बघ त्याला." "तिने तरी त्याला का सोडावं? मस्तपैकी घट्ट मिठीत पकडून ...