Marathi Stories- शब्दमित्र वरुण

  A click by: Sushil Ladkat योगेश त्याच्या ठरलेल्या इराणी हॉटेलात चहा घेत होता. सुभाष, त्याचा जुना मित्र सुटाबुटात car park करत होता. योगेशने ते पाहिलं आणि शिळ घालून सुभाषला आवाज दिला. अचानक आलेली ही शिट्टी ऐकून सुभाषच काय पण अनेक जण योगेशकडे बघू लागले. योगेशच्या टेबलपाशी सुभाष आला. योगेश म्हणाला,   “दोस्ता, किती दिवसांनी भेटलास.” सुभाषचा mood खास दिसत नव्हता. योगेशने चेहऱ्यावरचे भाव टिपत विचारलं, “काय रे काय झालं? ठीक आहेस ना? कुठे निघालास सुटाबुटात?” सुभाष वैतागत म्हणाला, “जीव द्यायला!” योगेश यावर दिलखुलास हसत म्हणाला, “आधी चहा घेऊ... नंतर जीव दे.” सुभाष ते टाळण्याचा प्रयत्न करत होता. पण योगेशच्या उत्साहाने त्याला त्याच्यासोबत चहा घ्यायला भाग पाडलं. इकडच्या तिकडच्या गप्पा झाल्यानंतर योगेश म्हणाला, “भाऊ, तू तर मोठा माणूस झालास की... car मधून कामाला जातोस की काय रोज?” सुभाषला हे   खूप normal आहे असं वाटलं आणि तो ते तोडत म्हणाला, “इथे लागलीये माझ्या आयुष्याची. किती दिवस तीच car वापरायची. माझी प्रगतीच खुंटली आहे असं वाटतंय आता तर मला. रोज नैराश्य येतंय. माझ्यासोबतचे लोक...

A click by: Varun Bhagwat आपल्याला कामात अडचणी येतात. त्या कायमच येत राहणार आहेत. पण आपण प्रयत्न सोडून द्यायचे नाहीत. काहीतरी उपाय काढत राहायचे. शोधायचं. गरज शोधाची जननी असते ही गोष्ट अगदी खरी आहे. पटकन आपण संतापतो, वैतागून जातो.. नेहमीची रड सुरू होते की माझ्याच बाबतीत का?? पण खरं तर असे अनेक 'मी' असतात ज्यांच्या बाबतीत असं काही ना काही होत असतं. अडचण येत राहते. आपण ते हाताळतो कसं हे आपलं कसब! यावर त्याचं यशापयश, परिणाम वगैरे ठरतात.  सचिन तेंडुलकर सारखा माणूस, वर्ल्ड बेस्ट क्रिकेटर सुद्धा या अडचणींच्या सत्रातून सुटला नाही. एकदा भारताची ऑस्ट्रेलिया सोबत एक सीरिज चालू होती. त्या काळात सचिन ऑफ साईड चे शॉट्स खेळताना बऱ्याचदा आउट झाला होता. सचिन अर्थातच या अडचणीवर उपाय शोधत होता. त्याने जो रामबाण उपाय शोधला, त्याने ऑस्ट्रेलिया चे खेळाडू चक्रावून गेले. ती टेस्ट मॅच होती. वेळ हाताशी होता. वेगळं काहीतरी करून बघणं शक्य होतं. ऑफ साईड चे शॉट्स खेळताना आपण आउट होतोय हे तो जाणून होता. त्या इंनिंग्ज मध्ये त्याने ठरवून ऑफ च्या खूप बाहेरचे बॉल संयमाने सोडून दिले. बाकी सगळे बॉल्स तो लेग साईड ला...

A click by : Varun Bhagwat Beach ला लागून असलेल्या एका हॉटेल मध्ये  चहा घ्यायला बसलो होतो. तिथे एक सुविचार लिहिला होता.  - माणूस स्वतःच्या दुःखापेक्षा दुसऱ्याचं सुख पाहून जास्त दुःखी होतो.  पुन्हा एकदा ते  वाचलं. म्हटलं, कमाल आहे माणसाची. सुखाची concept comparative झाली तर! का ती तशीच आहे? की काही जणांनी ती तशी बिंबवली आहे. बरं, आजूबाजूला सहज नजर फिरवली तर दिसतं पण असं की हीच concept रूढ होत चाललीये. पण असं का व्हावं? मनुष्यस्वभाव? पण पुन्हा स्वभाव म्हटलं तर प्रत्येकाचा वेगळा... मग compare तरी कसं करायचं???  पण इथेच तर खरी मेख आहे. आम्हाला compare च करायचंय!!!  प्रत्येकाचा स्वभाव वेगळा असला  पण एकाच basis वर compare करायचं हे syllabus मध्ये असल्यासारखं compulsory केलंय... आपणच! त्याच्याकडे भारी गाडी आहे, म्हणून ती मला घ्यायचीये. वास्तविक मला गाडीची गरज नसते त्या वेळी!!! पण artificial गरज निर्माण केली जाते आणि सुखाची व्याख्या ठरवली जाते. मग होतं अवघड... त्याचं package जास्त आहे ही गोष्ट लक्षात येते. खरंतर माझा पगार मला पुरत असतो. पण मिळायला पाहिजे जास्त...

  A click by: Varun Bhagwat  "काहीतरी वेगळं करायचं म्हणजे वेडं होता आलं पाहिजे." "वेडं व्हायचं म्हणजे?" "म्हणजे वेडं व्हायचं." "नीट सांग." "वेडी माणसं मोठी होतात." "पण म्हणजे नक्की काय व्हायचं?" "तुला कोणी किंवा कशानी झपाटलंय का?" "नाही. अजून तरी भुताखेतांशी संपर्क आलेला नाही." "मी गंमत करत नाहीये." "मी पण खरंच सांगतो आहे." "एखाद्या गोष्टीमुळे चांगल्या अर्थाने आपण झपाटले गेलो पाहिजे. इंग्रजीमध्ये त्याला  Passion असा शब्द आहे. उर्दू भाषेत त्याला 'जुनून' असा वजनदार शब्द आहे." "पण हे मध्येच वेडं व्हावं असं का वाटलं तुला?" "माझीच जुनी एक वही चाळत होतो ज्यात मी 'लगान- एका स्वप्नाचा प्रवास' नावाच्या पुस्तकाच्या नोट्स काढल्या आहेत. लगान सिनेमाचा दिग्दर्शक आशुतोष गोवारीकर, त्याच्यामध्ये हा जुनून होता. वेडं होण्याची क्षमता होती (चांगल्या अर्थाने). त्यामुळेच oscar सारख्या पुरस्काराने हा सिनेमा नामांकित केला गेला. त्याच्या या वेडामुळे एक अजरामर स...

  A Click by: Sushil Ladkat त्याला काही सांगायचं आहे, बोलायला कोणी नाही. कोणापाशी तरी व्यक्त व्हायचंय, व्यक्त व्हायला त्याचं असं कोणी नाही.   नदीचा प्रवाह विचारांना गतीमान करतोय. मन प्रवाहाशी बोलू पाहतं आहे नि तरीसुध्दा प्रवाहाच्या विरुध्द पोहण्याचा प्रयत्न करतंय. मनाला ताकद हवी आहे नवी उभारी घेण्याची. नदीकडून मिळेल अशी अपेक्षा आहे. का? कारण नदी वाहत राहते. आपणसुद्धा पुढे जात राहिलं पाहिजे. नदी शिकवते आहे, थांबला तो संपला. नदी वाट दाखवते. नदी गती देते.  हो पुढे तर जायचं आहे. मनातली भीती नदीवर सोडून दिली पाहिजे. नदीने वाट दाखवली पाहिजे. नदी वाट दाखवेलच कारण अडीअडचणी मधून वाट कशी काढायची हेच नदी शिकवते आहे.  तो शिकतोय, उठून पुढे निघायचं म्हणतोय. त्याला जमेल. तो हे करेल. कारण तोच करू शकतो. बाकी कोणी सांगून हे होणार नाही. हे त्यालाच करायचं आहे. आयुष्य थांबत नाही. गड्याला पुढे निघायचं आहे.  -वरुण भागवत

A click by - Varun Bhagwat आई वडिलांनी काय विचार करून नाव ठेवलेलं असतं कोणास ठाऊक? पण ते नाव सार्थकी लागावं असं त्यांना वाटत असतं. गणेश चतुर्थीला लंबोदरचा जन्म झाला त्यामुळे हे नाव ठेवलं आणि पटठ्याने त्याच्या गणेशभक्ती मुळे नि लंब उदरामुळे (पोटामुळे) ते नाव सार्थही केलं. लंबोदर च्या घरी गणपती छोटीशीच भेट द्यायचा. मोजून दीड दिवस मुक्काम! लोकांचे गणपती settle होइपर्यंत यांच्या जाण्याची वेळ यायची. दीड दिवसात खूप लगबग असायची. लंबोदर च्या आईच्या उत्साहाला तर काय उधाण यायचं! प्रसाद म्हणजे विचारायला नको. हाताला इतकी मस्त चव की लहानपणी लंबोदर ला वाटायचं गणपती दीड दिवसाची प्रथा मोडून खास आईच्या मोदकासाठी मुक्काम वाढवेल की काय! कारण मोदक म्हणजे लंबोदर चा जीव की प्राण. पण वर्षातून एकदाच मोदक व्हायचे आणि या गणपती सोबत लंबोदर ला मोदकांना सुद्धा पुढच्या वर्षी लवकर या म्हणावं लागायचं. या दीड दिवसात लंबोदर आपल्या आईला मनापासून मदत करायचा. सगळ्या छोट्या छोट्या कामात याचा हातभार लागायचा आणि याचा खारीचा वाटा सिंहाच्या पिल्लाइतका नक्की मोठा व्हायचा. याला "बहीण" नाही त्यामुळे पाहुण्या रावळ्यांना ...

A click by: Sushil Ladkat - नाही नाही, मला नाही पटत आहे हे असं. - अहो, काय पटत नाहीये तुम्हाला? - हे जे तुम्ही सगळ्या दुनियेला involve करत आहात ते! - आता त्यांना जर आपण याच्या लग्नाबद्दल काही नाही सांगितलं तर वाईट वाटेल ना त्यांना... - वाटू दे. - हे काय बोलणं झालं? - मग मी काय बोलणं अपेक्षित आहे? - त्यांचं मत महत्त्वाचं आहे असं मला वाटतं. - लग्न त्यांचं आहे का आपल्या पोराचं? - अहो पण.... - मग काय? लग्न त्याचं. त्याने मुलगी पसंत केली, तिला तो पसंत आहे. आपल्यालाही ती पसंत आहे. त्याच्या आयुष्यात ढवळाढवळ करणारा हा हेमंत याचा लागतो तरी कोण? - हे बघा, तुमचे मोठे भाऊ आहेत ते. घराच्या प्रत्येक निर्णयात त्यांचा सहभाग महत्त्वाचा आहे. - आपण निर्णय घ्यायला सक्षम नाही म्हणून..?? - कदाचित. - पण अजय आहे. - .. तो लहान आहे. - तूच म्हणतेस ना लग्नाचं वय झालंय त्याचं... - हो.. - तर मग तो लहान नाही आणि मुळात हा जो निर्णय आहे तो त्याच्या आयुष्याचा आहे. इथे तो स्वतंत्र असला पाहिजे. आपणही मध्यस्थी करू नये. - हे काय आता नवीन? - तूच वाढदिवसाची भेट म्हणून दिलेलं व.पु. काळेंचं पुस्तक, त्यात लि...