Skip to main content

अडचणी, संयम आणि सचिन तेंडुलकर

A click by: Varun Bhagwat


आपल्याला कामात अडचणी येतात. त्या कायमच येत राहणार आहेत. पण आपण प्रयत्न सोडून द्यायचे नाहीत. काहीतरी उपाय काढत राहायचे. शोधायचं. गरज शोधाची जननी असते ही गोष्ट अगदी खरी आहे. पटकन आपण संतापतो, वैतागून जातो.. नेहमीची रड सुरू होते की माझ्याच बाबतीत का?? पण खरं तर असे अनेक 'मी' असतात ज्यांच्या बाबतीत असं काही ना काही होत असतं. अडचण येत राहते. आपण ते हाताळतो कसं हे आपलं कसब! यावर त्याचं यशापयश, परिणाम वगैरे ठरतात. 


सचिन तेंडुलकर सारखा माणूस, वर्ल्ड बेस्ट क्रिकेटर सुद्धा या अडचणींच्या सत्रातून सुटला नाही. एकदा भारताची ऑस्ट्रेलिया सोबत एक सीरिज चालू होती. त्या काळात सचिन ऑफ साईड चे शॉट्स खेळताना बऱ्याचदा आउट झाला होता. सचिन अर्थातच या अडचणीवर उपाय शोधत होता. त्याने जो रामबाण उपाय शोधला, त्याने ऑस्ट्रेलिया चे खेळाडू चक्रावून गेले.


ती टेस्ट मॅच होती. वेळ हाताशी होता. वेगळं काहीतरी करून बघणं शक्य होतं. ऑफ साईड चे शॉट्स खेळताना आपण आउट होतोय हे तो जाणून होता. त्या इंनिंग्ज मध्ये त्याने ठरवून ऑफ च्या खूप बाहेरचे बॉल संयमाने सोडून दिले. बाकी सगळे बॉल्स तो लेग साईड ला खेळला. ऑफ साईड चे सुद्धा काही चेंडू त्याने लेग साईडला वळवले. 


किती संयम लागला असेल? पण डट के खडे रहना है इतकंच त्याला माहित... म्हणून तो संयमाने अडचणींना तोंड देत थांबला. सचिनने त्या इंनींग्जमध्ये नाबाद २४१ धावा केल्या. 

संयम बाळगला तर अशक्य असं काहीच नसतं हे सांगणारं उत्तम उदाहरण म्हणजे सचिन रमेश तेंडुलकर!!

संयम विकसित करण्यासाठी संयमाचीच गरज असते. संयमाने संयम वाढतो.

संयमाने वागलं तर फार अवघड गोष्टी साध्य करता येऊ शकतात. 


'डट के खडे रहना है' असं एकदा ठरवलं की मग जमतं! 


- वरुण भागवत

Comments

Popular posts from this blog

Routine चा आदर!

“कधी कधी वाटतं की खूप लिहावं, पण वेळ होतोच असं नाही.” “वेळ मिळाला की काय करतोस?” “वेळ मिळतो. I mean, कधी वेळ असतो, तर मग लिहायचा mood असतोच असं नाही.” “कधीतरीच काहीतरी करावंसं वाटणं हा मनुष्याचा अगदी सहज स्वभाव आहे. पण तीच गोष्ट रोज ठरवून करणं किंवा ठराविक कालावधीने पुनःपुन्हा करणं हे खरं कसब.”  “तीच गोष्ट repeat करण्यात काय आलंय कसब? रोज करणं हे तर routine झालं. Routine काय अवघड असतं का?” “नाही. Routine हे अवघड नाही तर routine ही गोष्ट खरोखरच boring आहे.” “हं, तेच.” “तेच नाही, फरक आहे.” “म्हणजे?” “Routine अवघड नाही पण boring आहे. पण ते असं आहे म्हणूनच routine हे long term साठी उत्तम result देणारं आहे.”  “कसं?” “कसंय, कित्येक माणसांना results तर हवे असतात आणि त्यातल्या बहुतेकांना results ची प्रचंड घाई असते. मग हवे तसे results मिळत नाहीत, ते खट्टू होतात आणि प्रयत्न म्हणजेच routine सोडून देतात. इथेच सगळी गंमत आहे. फार प्रयत्न न करता results न मिळणं हा प्रयत्नांचा आळस आहे. बघ, MS Dhoni ला कधी interview मध्ये बोलताना पाहिलं असेल तर तो अनेकदा म्हणतो की process वर focus करा. Result ...

अबोल ती... अबोल तो...

  माणसाचं भावविश्व समजून घेण्याचा विचार केला की लक्षात येतं की किती गोष्टी त्यात दडल्या आहेत. कोणीतरी एकटं, त्याहूनही अधिक अचूक सांगायचं तर एकाकी दिसलं की मनी प्रश्न येतो आणि तो विचारावा देखील वाटतो, "काय रे / काय गं? सगळं ठीक ना?" अशीच एक सखी त्याला भेटली. त्याने तिला विचारलं, "ठीक आहेस ना गं?" ती व्यक्ती उत्तरली, "हां... अं... हो..." या उत्तरावरुन त्याला अंदाज आला की काहीतरी बिनसलंय. मग त्याने जाणून घेण्याचा यत्न केला. तेव्हा ती काहीच बोलली नाही. मग तो विषय बाजूला पडला. पण थोड्याच वेळाने ती स्वतःच म्हणाली, "हो, काहीतरी आहे असं, ज्यामुळे मी ठीक नाहीये." त्याने हलकेच विचारलं, "सांगशील?" "नाही नको. उगाच सगळा mood spoil होऊन जाईल. त्यापेक्षा मी लिहिलेल्या कविता ऐकवते. ऐकशील?" "ऐकव." गंमत अशी की तो ही लिहायचा. थोडं तिचं, थोडं त्याचं असं करत दोघे एकमेकांना गूज सांगत होते. दोघे कल्पनेची नाव वल्हवत अज्ञात किनाऱ्यावर जाऊ लागले. काही क्षण शांत गेले. शांतता. न बोलताही बरंच बोलता येईल असा किनारा त्यांना सापडला. तिथे दोघे पोहोच...

चंद्र आणि ते दोघे!

  "आता तर लक्ख उजाडलंय. तरी आज थोडा जास्तच वेळ आहे बघ तो आभाळात." "कोण गं?" "आपला चंद्र!" "असं कसं गं?" "कधी कधी राहतो तो असा जास्त वेळ. निसर्गाचं काय सांगावं?" "किंवा कधी कधी त्याला निघून जावं वाटत नसेल. तिच्यासवे थांबून राहावं असं वाटत असेल!" "ती?" "त्याची सखी!" "चंद्राची सखी?" "हो. नसू शकते?" "असेल." "आहेच. चंद्राला साक्ष ठेवून इतकं काय काय romantic बोललं जातं, लिहिलं जातं. चंद्र नसणार का मग romantic?" "हां." "हां काय? खरंच! मग थांबत असेल तो त्याच्या सखीची वाट पाहत. थांबावं वाटत असेल त्याला. आज तसाच दिवस आहे. म्हणून तो अजूनही आभाळात दिसतोय." "हो ना.. वाटत असेल थांबावं." "रमत असेल तो तिच्या आठवणीत. झुरत असेल भेटीसाठी. आणि खूप दिवसांनी भेट झाली की मग तिच्यासोबत थांबून राहत असेल. नाही का?" "हो रे. यात गंमत आहे खरी. मग ती सोडतच नसेल बघ त्याला." "तिने तरी त्याला का सोडावं? मस्तपैकी घट्ट मिठीत पकडून ...