Skip to main content

शांतपणा...

 

A Click by: Sushil Ladkat

माणसाला दिवसभर थकल्यानंतर गरज  असते शांततेची. अनेकदा ही हवी असणारी शांतता त्याच्या नशिबी असतेच असं नाही. कधी कधी थोडीशी संधी मिळते पण नेमकं काही ना काहीतरी घडतं आणि शांतता भंग पावते. मात्र ही हवी असणारी शांतता नक्की शोधावी. प्रत्येकाने शोधावी. अनेकांना त्याची गरज जाणवत नाही पण ती गरजेची असते हे ती अनुभवल्यावर कळतं.

या शांततेतून मिळतं तरी काय? मिळतो तो स्वतःसाठी गरजेचा असणारा पण आजकालच्या धकाधकीत माणूस स्वतःलाच न देऊ शकणारा वेळ.  रोजची चाललेली धावपळ कशासाठी हे पुनःश्च एकदा चाचपून पाहण्याची संधी ही शांतता देते. शांतता आपल्याला आपल्या passion कडे नेते. रोजमर्रा च्या आपल्या आयुष्यात आपण अनेकदा आपली passion च विसरून जातो. या शांततेत एक chance असतो त्या passion ला शोधण्याचा. ज्यांनी शोधली आहे त्यांना ती जगण्याचा.

बाकी सगळं राहू दे बाजूला. ही शांतता किमान आपल्या थकल्या जीवाला थोडी शांती देऊन नव्या दिवसासाठी ताजतवानं तरी करते.  हिला कमी लेखता कामा नये. ही आपल्याला थोडसं busy जगातून unbusy व्हायला शिकवते. Unbusy व्हायचं म्हणजे नक्की काय करायचं? आता उत्तर असं पण आहे की प्रत्येक वेळी काही केलंच पाहिजे का? काही न करणं सुद्धा जमलं पाहिजे. म्हणजे काय लगेच आपण निष्क्रिय झालो असं होत नाही. असा guilty भाव अनेकांमध्ये येण्याची शक्यता असते. पण असं मुळीच नसतं.

स्वतःला पुन्हा ऊर्जा मिळवून देण्यासाठी थोडसं switch off होणं गरजेचं असतं. कितीतरी वेळा आपण आपली electronic devices hang होऊ लागली की त्यांना switch off आणि switch on करतो. बरं आपण तर machine पण नाही. हाडामासाची माणसं आहोत. मग या शरीराला आणि मनाला इतकं थकवल्यावर थोडं थांबावं. नाहीतर वेगाने धावणाऱ्या दुनियेत थकून आपलाच speed कमी व्हायचा....  धावायचं आहे. पण थोडं थांबून...

आपल्या आयुष्यातील शांततेच्या महत्त्वाला कमी लेखून चालणार नाही. Chaos आपल्याला काही सुचू देत नाही.

नवं काही सुचू द्यायचं असेल तर शांतता हवी.

नव्याने स्वतःला पाहायचं असेल तरी शांतता हवी.

जोरात धावायचं असले तरी क्षणभर विश्रांती हवी.

जीवाला घटकाभर शांती हवी.

 

-       वरुण भागवत

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Routine चा आदर!

“कधी कधी वाटतं की खूप लिहावं, पण वेळ होतोच असं नाही.” “वेळ मिळाला की काय करतोस?” “वेळ मिळतो. I mean, कधी वेळ असतो, तर मग लिहायचा mood असतोच असं नाही.” “कधीतरीच काहीतरी करावंसं वाटणं हा मनुष्याचा अगदी सहज स्वभाव आहे. पण तीच गोष्ट रोज ठरवून करणं किंवा ठराविक कालावधीने पुनःपुन्हा करणं हे खरं कसब.”  “तीच गोष्ट repeat करण्यात काय आलंय कसब? रोज करणं हे तर routine झालं. Routine काय अवघड असतं का?” “नाही. Routine हे अवघड नाही तर routine ही गोष्ट खरोखरच boring आहे.” “हं, तेच.” “तेच नाही, फरक आहे.” “म्हणजे?” “Routine अवघड नाही पण boring आहे. पण ते असं आहे म्हणूनच routine हे long term साठी उत्तम result देणारं आहे.”  “कसं?” “कसंय, कित्येक माणसांना results तर हवे असतात आणि त्यातल्या बहुतेकांना results ची प्रचंड घाई असते. मग हवे तसे results मिळत नाहीत, ते खट्टू होतात आणि प्रयत्न म्हणजेच routine सोडून देतात. इथेच सगळी गंमत आहे. फार प्रयत्न न करता results न मिळणं हा प्रयत्नांचा आळस आहे. बघ, MS Dhoni ला कधी interview मध्ये बोलताना पाहिलं असेल तर तो अनेकदा म्हणतो की process वर focus करा. Result ...
Post a Comment
Read more

अबोल ती... अबोल तो...

  माणसाचं भावविश्व समजून घेण्याचा विचार केला की लक्षात येतं की किती गोष्टी त्यात दडल्या आहेत. कोणीतरी एकटं, त्याहूनही अधिक अचूक सांगायचं तर एकाकी दिसलं की मनी प्रश्न येतो आणि तो विचारावा देखील वाटतो, "काय रे / काय गं? सगळं ठीक ना?" अशीच एक सखी त्याला भेटली. त्याने तिला विचारलं, "ठीक आहेस ना गं?" ती व्यक्ती उत्तरली, "हां... अं... हो..." या उत्तरावरुन त्याला अंदाज आला की काहीतरी बिनसलंय. मग त्याने जाणून घेण्याचा यत्न केला. तेव्हा ती काहीच बोलली नाही. मग तो विषय बाजूला पडला. पण थोड्याच वेळाने ती स्वतःच म्हणाली, "हो, काहीतरी आहे असं, ज्यामुळे मी ठीक नाहीये." त्याने हलकेच विचारलं, "सांगशील?" "नाही नको. उगाच सगळा mood spoil होऊन जाईल. त्यापेक्षा मी लिहिलेल्या कविता ऐकवते. ऐकशील?" "ऐकव." गंमत अशी की तो ही लिहायचा. थोडं तिचं, थोडं त्याचं असं करत दोघे एकमेकांना गूज सांगत होते. दोघे कल्पनेची नाव वल्हवत अज्ञात किनाऱ्यावर जाऊ लागले. काही क्षण शांत गेले. शांतता. न बोलताही बरंच बोलता येईल असा किनारा त्यांना सापडला. तिथे दोघे पोहोच...
4 comments
Read more

चंद्र आणि ते दोघे!

  "आता तर लक्ख उजाडलंय. तरी आज थोडा जास्तच वेळ आहे बघ तो आभाळात." "कोण गं?" "आपला चंद्र!" "असं कसं गं?" "कधी कधी राहतो तो असा जास्त वेळ. निसर्गाचं काय सांगावं?" "किंवा कधी कधी त्याला निघून जावं वाटत नसेल. तिच्यासवे थांबून राहावं असं वाटत असेल!" "ती?" "त्याची सखी!" "चंद्राची सखी?" "हो. नसू शकते?" "असेल." "आहेच. चंद्राला साक्ष ठेवून इतकं काय काय romantic बोललं जातं, लिहिलं जातं. चंद्र नसणार का मग romantic?" "हां." "हां काय? खरंच! मग थांबत असेल तो त्याच्या सखीची वाट पाहत. थांबावं वाटत असेल त्याला. आज तसाच दिवस आहे. म्हणून तो अजूनही आभाळात दिसतोय." "हो ना.. वाटत असेल थांबावं." "रमत असेल तो तिच्या आठवणीत. झुरत असेल भेटीसाठी. आणि खूप दिवसांनी भेट झाली की मग तिच्यासोबत थांबून राहत असेल. नाही का?" "हो रे. यात गंमत आहे खरी. मग ती सोडतच नसेल बघ त्याला." "तिने तरी त्याला का सोडावं? मस्तपैकी घट्ट मिठीत पकडून ...
1 comment
Read more