Skip to main content

Boss सोबत कसं वागायचं?

A Click by: Varun Bhagwat


आज अविनाशने त्याच्या boss चा चांगलाच ओरडा खाल्ला होता. वैतागून तो break-out area मध्ये थोडा relax व्हायला आला. तिथे त्याच्याच department मधली संजना पण होती.

त्याला वैतागलेलं पाहून संजना म्हणाली, “अवि, are you okay?”

“No. I’m not.”

“काय झालं? Boss चिडले?”

“मग काय... संजना, मी काय म्हणतो, अशी काही permanent किंवा ठराविक पद्धत आहे का boss शी बोलण्याची?”

“ठराविक पद्धत म्हणजे?”

“म्हणजे असं केल्याने win-win situation असेल... तो ही खुश; आपण पण खुश.”

“अवघड आहे. अशी कोणतीच ठराविक पद्धत नाही. तू कसा पण वाग. कधी boss बोलेल तर कधी बाकीच्या व्यक्ती तुला बोलतील.”

“हे कसलं उत्तर झालं यार...?”

“अरे अनुभवावरून सांगतेय बाबा.”

“कोणताच boss नीट नसेल का?”

“अरे मी असं कुठे म्हणाले? हे बघ सगळे boss काही वाईट नसतात. पण मी म्हणाले, तू boss शी कसाही वाग, बोल... कधी boss सुनावेल तर कधी बाकी कोणीतरी बोलेल, त्यांचा संबंध नसला तरी...”

“प्च...”

“अरे, तुला त्या बिचाऱ्या नोकराची गोष्ट माहितीये. वो रट ले. यहां पे बहुत काम आएगी.”

“कोणती गोष्ट?”

“आपण कसे नोकरदार आहोत तसाच एक नोकर एका शेठजी कडे कामाला होता. एक दिवस शेठजीला रात्री फेरफटका मारायची लहर आली. तेव्हा दिव्याची सोय नव्हती. म्हणून नोकराला त्याने कंदील धरायला सांगितलं आणि चल म्हणाला. नोकर निमूटपणे शेठजी च्या पुढे चालू लागला, पुढचा रस्ता आणि उजेड दिसावा म्हणून... तिथून चालणारी एक व्यक्ती शेठजीचं लक्ष नाही असं पाहून नोकराला म्हणाली, “काय उद्धट वागणं आहे रे तुझं. सरळ सरळ शेठजीच्या पुढे चालतोस... नोकराने त्याची चालायची गती कमी केली आणि आता शेठजीसोबत चालू लागला. तिथून जाणारा अजून एक जण शेठजी आपल्याकडे बघत नाही ना याची खात्री करून घेत नोकराला म्हणाला, “काय तुझं वागणं, शेठजीच्या सोबत चालून त्यांच्याशी बरोबरी करू पाहतोयस?” नोकराने गती अजून कमी केली आणि शेठजीच्या मागून चालू लागला. अगदी थोडा वेळ गेला. आता बाकी कोण काही बोललं नाही. पण शेठजी म्हणाला, “असा मागून चालल्यावर मी अर्धवट प्रकाशात चालायचं का?” संजना बोलता बोलता थांबली.

“मग नोकराने काय केलं?” अविनाशने उत्सुकतेने विचारलं.

“माहित नाही.”

“अगं, अर्धवट गोष्ट काय सांगतेस?”

“मी अर्धवट गोष्ट सांगत नाहीये. गोष्ट इथे संपते.”

“म्हणजे यावर solution नाही?”

“Fix असं काही solution नाही.”

“मग काय?”

“You know, they say... you need to be flexible...”

“याला काहीच अर्थ नाही.”

“Chill... फार मनाला लावून नको घेऊस. असं आहे ना की, जो तो ज्याच्या- त्याच्या चष्म्यातून पाहतो. तू तुझा चष्मा छान carry करायला शिक. चलो, break खतम, काम शुरू.”

 

-       वरुण भागवत

Labels:

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Routine चा आदर!

“कधी कधी वाटतं की खूप लिहावं, पण वेळ होतोच असं नाही.” “वेळ मिळाला की काय करतोस?” “वेळ मिळतो. I mean, कधी वेळ असतो, तर मग लिहायचा mood असतोच असं नाही.” “कधीतरीच काहीतरी करावंसं वाटणं हा मनुष्याचा अगदी सहज स्वभाव आहे. पण तीच गोष्ट रोज ठरवून करणं किंवा ठराविक कालावधीने पुनःपुन्हा करणं हे खरं कसब.”  “तीच गोष्ट repeat करण्यात काय आलंय कसब? रोज करणं हे तर routine झालं. Routine काय अवघड असतं का?” “नाही. Routine हे अवघड नाही तर routine ही गोष्ट खरोखरच boring आहे.” “हं, तेच.” “तेच नाही, फरक आहे.” “म्हणजे?” “Routine अवघड नाही पण boring आहे. पण ते असं आहे म्हणूनच routine हे long term साठी उत्तम result देणारं आहे.”  “कसं?” “कसंय, कित्येक माणसांना results तर हवे असतात आणि त्यातल्या बहुतेकांना results ची प्रचंड घाई असते. मग हवे तसे results मिळत नाहीत, ते खट्टू होतात आणि प्रयत्न म्हणजेच routine सोडून देतात. इथेच सगळी गंमत आहे. फार प्रयत्न न करता results न मिळणं हा प्रयत्नांचा आळस आहे. बघ, MS Dhoni ला कधी interview मध्ये बोलताना पाहिलं असेल तर तो अनेकदा म्हणतो की process वर focus करा. Result ...
Post a Comment
Read more

अबोल ती... अबोल तो...

  माणसाचं भावविश्व समजून घेण्याचा विचार केला की लक्षात येतं की किती गोष्टी त्यात दडल्या आहेत. कोणीतरी एकटं, त्याहूनही अधिक अचूक सांगायचं तर एकाकी दिसलं की मनी प्रश्न येतो आणि तो विचारावा देखील वाटतो, "काय रे / काय गं? सगळं ठीक ना?" अशीच एक सखी त्याला भेटली. त्याने तिला विचारलं, "ठीक आहेस ना गं?" ती व्यक्ती उत्तरली, "हां... अं... हो..." या उत्तरावरुन त्याला अंदाज आला की काहीतरी बिनसलंय. मग त्याने जाणून घेण्याचा यत्न केला. तेव्हा ती काहीच बोलली नाही. मग तो विषय बाजूला पडला. पण थोड्याच वेळाने ती स्वतःच म्हणाली, "हो, काहीतरी आहे असं, ज्यामुळे मी ठीक नाहीये." त्याने हलकेच विचारलं, "सांगशील?" "नाही नको. उगाच सगळा mood spoil होऊन जाईल. त्यापेक्षा मी लिहिलेल्या कविता ऐकवते. ऐकशील?" "ऐकव." गंमत अशी की तो ही लिहायचा. थोडं तिचं, थोडं त्याचं असं करत दोघे एकमेकांना गूज सांगत होते. दोघे कल्पनेची नाव वल्हवत अज्ञात किनाऱ्यावर जाऊ लागले. काही क्षण शांत गेले. शांतता. न बोलताही बरंच बोलता येईल असा किनारा त्यांना सापडला. तिथे दोघे पोहोच...
4 comments
Read more

चंद्र आणि ते दोघे!

  "आता तर लक्ख उजाडलंय. तरी आज थोडा जास्तच वेळ आहे बघ तो आभाळात." "कोण गं?" "आपला चंद्र!" "असं कसं गं?" "कधी कधी राहतो तो असा जास्त वेळ. निसर्गाचं काय सांगावं?" "किंवा कधी कधी त्याला निघून जावं वाटत नसेल. तिच्यासवे थांबून राहावं असं वाटत असेल!" "ती?" "त्याची सखी!" "चंद्राची सखी?" "हो. नसू शकते?" "असेल." "आहेच. चंद्राला साक्ष ठेवून इतकं काय काय romantic बोललं जातं, लिहिलं जातं. चंद्र नसणार का मग romantic?" "हां." "हां काय? खरंच! मग थांबत असेल तो त्याच्या सखीची वाट पाहत. थांबावं वाटत असेल त्याला. आज तसाच दिवस आहे. म्हणून तो अजूनही आभाळात दिसतोय." "हो ना.. वाटत असेल थांबावं." "रमत असेल तो तिच्या आठवणीत. झुरत असेल भेटीसाठी. आणि खूप दिवसांनी भेट झाली की मग तिच्यासोबत थांबून राहत असेल. नाही का?" "हो रे. यात गंमत आहे खरी. मग ती सोडतच नसेल बघ त्याला." "तिने तरी त्याला का सोडावं? मस्तपैकी घट्ट मिठीत पकडून ...
1 comment
Read more